Od czasów starożytnych wierzono w niewidzialne istoty, które pośredniczą między światem duchowym i ludźmi. W naszej kulturze postać anioła bierze swój początek z greckiego i rzymskiego antyku oraz judaizmu. W Biblii znajdujemy wzmianki o istotach stworzonych przez Boga, które w swym wyglądzie nawiązują do przedstawień znanych ze sztuki Bliskiego Wschodu, ale to grecka, skrzydlata Nike i rzymska Wiktoria (boginie zwycięstwa) wpłynęły na ukształtowanie anielskiego kanonu w sztuce europejskiej. Wg Ambrożego z Mediolanu w anielskiej hierarchii sześcioskrzydłe serafiny zajmują najwyższe miejsce. To chór pierwszy, przewyższający miłością wszystkie inne, dlatego też znajdują się najbliżej Boga i kontemplują Go. Znaczenie skrzydeł aniołów wyjaśnia Jan Chryzostom: „manifestują one wzniosłą naturę aniołów, dlatego Gabriel przedstawiony jest ze skrzydłami. Nie oznacza to, że w rzeczywistości je posiadają, ale są one atrybutem anielskiej mocy i nie mają żadnego innego znaczenia poza wskazaniem na wzniosłość ich natury”.

Anielskie prace powstały w grupach plastycznych, tworzone były w uduchowionym, anielskim klimacie.

Dorota Świdzińska

Studium ludzkiej sylwetki jest podstawowym i niezwykle ważnym ćwiczeniem w nauce rysunku. Dzięki niemu rozwijamy zdolność obserwacji, przyswajamy podstawowe proporcje ludzkiego ciała, a także szukamy zależności pomiędzy poszczególnymi jego częściami. Studium postaci nie zawsze jest rysunkiem w pełni dopracowanym, pełnym szczegółowych detali czy światłocienia – jego podstawowym celem jest uchwycenie ciała w pewnej pozycji, często wystudiowanej, z uwzględnieniem pracy mięśni i ruchu. Prace powstały na zajęciach w pracowni MDK na Świerkowej