Kochani!

Czas na kolejne teatralne zadania domowe on-line. Mam nadzieję, że przedstawione propozycje zachęcają Was do działania i  myślenia. Dzielcie się ze mną swoimi pracami, przygotowaniami, rozgrzewkami, i tego jak wykonujecie ćwiczenia. Odwagi! Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zabawy i ćwiczenia do pracy w domu, tym razem z udziałem Waszych najbliższych.

• Poruszacie się po swoim pokoju, zwracając uwagę by zachować bezpieczeństwo. Co jakiś czas, np. mama lub tata zatrzymuje Was podając hasło: „widzę coś…”. W tym momencie nieruchomiejecie, wykonujecie polecenie, np. „widzę piłkę, która toczy się po podłodze”, „widzę kolorowe motyle unoszące się na wietrze”, „widzę dziecko, które gra na trąbce”, „ widzę dziecko, które podskakuje”, itd.
• Do zabawy wykorzystujecie różne przedmioty: buty, gazety, książki, zabawki. Poruszacie się po całym mieszkaniu czy domu i nosicie dany przedmiot na różnych częściach Waszego ciała oraz  na wszelkie możliwe sposoby. Nie może on upaść na podłogę. Liczy się Wasza pomysłowość i sprawność.
• Zaproponujcie najróżniejsze sposoby witania się i pozdrawiania swoich domowników. Możecie rozpocząć od tradycyjnego podania ręki, ukłonów, dygów, salutowania. Następnie wymyślajcie coraz to nietypowe powitania. Zapamiętajcie kolejność swoich propozycji. Możecie urządzić konkurs na najciekawsze lub najzabawniejsze powitanie.
• Budujemy obrazy ruchowe na zadany temat, np. jedzenie obiadu, pożegnanie na dworcu, spotkanie kolegów, koleżanek. Połączcie ruch ze słowami. Tu obowiązuje powtarzalność gestów i dźwięków jak w mechanicznych zabawkach.
• Dobieracie się w pary. Wyobraźcie sobie, że po Waszym pokoju krążą lepkie, klejące kule. Najpierw sklejają Wasze czoła, wprawiając je jednocześnie w ruch. Po chwili klej spływa na ucho, potem tył głowy, szyję, ramiona, itd. Nie przerywając Waszego ruchu – płynnie zmieniacie miejsca „sklejenia” i nie tracicie kontaktu ze sobą.
• Musicie zapamiętać pięć komend. „Jeden” to „stop” - trzeba się zatrzymać w pół ruchu. „Dwa” to „hop” - trzeba podskoczyć. „Trzy” to siad – musicie usiąść. „Cztery” to leż – musicie się położyć. „Pięć” – „rób co chcesz”- wykonujecie dowolny ruch lub pozę. Podczas zabawy biegacie po pokoju.

Nie zapominajcie o ćwiczeniach dykcyjnych. A przy okazji sprawdzimy kondycję Waszej pamięci. Podaję przykłady klepanek, wyliczanek i wierszyków:

1.    Pośród maków stado koni
dwójkę magów migiem goni.

2.    Darek chrzan na tarce trze,
tarka się na Darka drze:
- Czy nie widzisz, jak się trapię?!
Ten twój chrzan mnie w dziurki drapie!
Przestań, przestań, bo nie taję,
że już rady mu nie daję!

3.    Koci-łapci, koci-koci,
szli do cioci Wizygoci,
odnaleźli cichcem ciocię
I wyjedli jej łakocie.

Tłumaczenie:
Wizygoci – leśni ludzie
Mag – kapłan, mędrzec, nauczyciel

Dla tych z Was, których nieciekawią etiudy i zabawy ani ćwiczenia wymowy proponuję wykonanie lalki. Poznaliście już pacynkę. Zupełnie innym rodzajem lalki jest KUKŁA. Do jej wykonania potrzebny będzie kijek, patyk oraz płaska postać. Możecie wykonać ją z kartonu czy brystolu. Aby nadać jej charakter i wyraz użyjcie domowych materiałów: włóczki, kolorowych nitek, ścinek tkanin. Moje lalki- kukły wyglądają tak: