Sama nazwa Kinezjologia edukacyjna składa się ze słów:  Kinezjologia („kinesis” - ruch, „logos” - nauka), tzn. nauka o strukturze i ruchu ciała, ich związku z funkcjonowaniem mózgu, prawidłach pracy ciała. Edukacyjna („educare” - wychowywać, kształcić), co w danym kierunku oznacza poszukiwanie przez człowieka wiedzy o sobie, o wewnętrznych przeszkodach na drodze do rozwoju, o możliwościach i daniu nauki samemu sobie. Jest to dziedzina wiedzy
 o człowieku, wykorzystująca elementy psychologii, pedagogiki, neurofizjologii i anatomii.

Kinezjologia edukacyjna uczy i przedstawia w praktyce możliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała w celu zdobywania nowych doświadczeń (szeroko rozumianego uczenia się) i twórczej samorealizacji jednostki. Kinezjologia edukacyjna jest procesem poprawiania zdolności uczenia się poprzez naturalne ćwiczenia ruchowe.

Bardziej szczegółowo, jest to nauka i stosowanie ćwiczeń aktywujących mózg byśmy mogli z łatwością i w naturalny sposób uczyć się, rozwijać i zachowywać zdrowie. To proces kształcenia całościowego systemu mózg-ciało (czyli przekonanie, ze ciało i umysł są nierozdzielne) celem łatwiejszego i dokładniejszego wykonywania różnych funkcji i zręczności.

Specjalnie dobrane, proste i bezpieczne ćwiczenia uaktywniają współpracę określonych obszarów w mózgu. Owocuje to efektywniejszą pracą mózgu i całego ciała. Rezultatem ćwiczeń jest łatwiejsze przyswajanie i wykorzystywanie informacji, a więc również dobre wyniki w nauce. Uruchomienie, za pomocą prostych, często zabawnych ćwiczeń, możliwości uczenia się zgodnie z potrzebami ciała i umysłu otwiera wiele możliwości przyswajania wiedzy w sposób twórczy
 i radosny.

Są to ruchy, które aktywizują i stymulują odpowiednie obszary mózgu i powodują zwiększenie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą mózgową. Powoduje to poprawę jakości pracy umysłowej. Stosowane w kinezjologii edukacyjnej ćwiczenia wspomagają efektywne uczenie się i funkcjonowanie na optymalnym poziomie. Stosując ćwiczenia na przekroczenie linii środka, energetyzujące, rozciągające, relaksujące, znacznie poprawia się umiejętność komunikacji, organizacji, koncentracji. Ćwiczenia rozwijają pewność siebie, ułatwiają wyrażanie potrzeb, otwierają na zmiany, przyspieszają i uskuteczniają naukę. Metoda ta polega na wykonywaniu zestawów ćwiczeń pomagających między innymi dzieciom mającym trudności  z czytaniem, pisaniem, z zapamiętywaniem, a także z nawiązywaniem kontaktów z otoczeniem, wspiera układ odpornościowy.

Odkrycie i wykorzystanie tego procesu jest zasługą amerykańskiego małżeństwa –
Paula i Gail Dennisonów. U schyłku lat 60, pracując z dziećmi dyslektycznymi, zauważyli, że gdy nauka takich dzieci odbywa się w ruchu, przychodzi im ona znacznie łatwiej niż w stanie spoczynku. Dennisonowie zaobserwowali, które ruchy wywierają najbardziej zbawczy wpływ
 na dzieci i opierając się na tym, stworzyli kanon podstawowych ćwiczeń, które zostały nazwane gimnastyką mózgu. W ten sposób narodził się jeden z podstawowych zrębów kinezjologii edukacyjnej – nauki młodej, ale bardzo dynamicznie rozwijającej się.

Funkcjonowanie mózgu:

• Mózg zawiera dwie półkule, każda z czterema płatami: potylicznym, ciemieniowym, skroniowym i czołowym.
• Obie półkule są połączone istotą białą tzw. ciałem modzelowatym.
• Mózg posiada wzorce skrzyżowane, tak, że każda strona ciała komunikuje się ze stroną przeciwną. Wszystkie czuciowo-ruchowe funkcje po prawej stronie ciała są realizowane lub kontrolowane przez lewą półkulę i na odwrót.
• Półkula lewa – logiczna zajmuje się szczegółami, częściami, przetwarzaniem języka i wzorów linearnych.
• Półkula prawa – zajmuje się obrazami, rytmem, emocją i intuicją.
• Spoidło wielkie mózgu działa jak „autostrada” umożliwiając, zintegrowane myślenie, szybkie dojście zarówno do szczegółów liniowych w półkuli logicznej, jak i do ogólnego obrazu
  w półkuli całościowej.

Wykorzystując wiedzę o pracy mózgu Dennison opracował cały szereg ćwiczeń fizycznych niezbyt wysiłkowych, które umożliwiają pogłębioną integrację obu półkul. Ćwiczenia te są gotowym, czytelnym programem Kinezjologii edukacyjnej.

Zalety ćwiczeń:

• przede wszystkim wspierają naturalny rozwój dziecka zdrowego i stymulują dzieci
  o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
• poprawiają ekspresję słowną i twórcze myślenie,
• usprawniają percepcję wzrokową i słuchową,
• poprawiają koncentrację, koordynację wzrokowo - ruchową i słuchowo-ruchową,
• ułatwiają zapamiętywanie, usprawniają pamięć długoterminową i krótkoterminową,
• wzmacniają koordynację i pracę obu półkul mózgowych,
• umożliwiają rozwój abstrakcyjnego myślenia,
• poprawiają koordynację lewej i prawej strony ciała,
• pogłębiają oddech, wspomagają pozytywne nastawienie,
• równoważą emocjonalnie, relaksują, poprawiają umiejętności komunikacyjne.

Na porządku dziennym jest stosowanie technik kinezjologii edukacyjnej w pokonywaniu problemów związanych z:

• uczeniem się (dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia, brak koncentracji i inne),
• rozwojem i nauką języka (różnego rodzaju zaburzenia mowy, problemy językowe),
• rozwojem ruchowym (koordynacja ruchowa, urazy, hiperaktywność),
• emocjami (nadpobudliwość,, nieśmiałość itp.).

CELE

• Ćwiczenia ruchowe kształtują mięśnie, kości, serce i płuca. Wzmacniają zwoje podstawy mózgu, móżdżek i ciało modzelowate. Seria skoordynowanych ruchów stymuluje wytwarzanie neurotrofin – naturalnych substancji, które stymulują wzrost komórek nerwowych i wzrost liczby połączeń neuronalnych w mózgu.
• Poprzez ruch następuje pobudzanie i aktywowanie wiele możliwości umysłowych  oraz integrowanie  i zakotwiczanie w naszych sieciach neuronowych nowych informacji doświadczeń. Proces uczenia się  jest szybki, przystępny i bez stresowy.
• Integracja lewej i prawej półkuli mózgowej powoduje, że poprawia się czytanie i pisanie. Kiedy oboje oczu, uszu, obie ręce i stopy są używane w równym stopniu, w pełni rozwija się spoidło wielkie mózgu, które dyryguje procesami pomiędzy obiema półkulami. Ponieważ obie półkule i wszystkie cztery płaty są uaktywnione, zostaje zwiększona funkcja poznawcza i łatwość uczenia się.
• Następuje zwiększenie wiary we własne możliwości i umiejętności oraz polepszenie koordynacji i równowagi ruchów, wyrównanie poziomu emocjonalnego grupy oraz szybka adaptacja dziecka w nowym środowisku.
• Dziecko uwalnia się od stresów (i stanów lękowych w indywidualnych przypadkach). Podwyższa własną samoocenę. Coraz bardziej adekwatne wyraża złości, jak i uczucia pozytywne.
• Przyjmowanie nowych wiadomości następuje nie przez zapamiętywanie – a poprzez przeżywanie (pozytywne emocje) działanie i ruch.

Kinezjologia Edukacyjna potrzebna jest do podniesienia potencjalnych zdolności uczenia się każdego człowieka (bez względu na wiek), w wymiarach wcześniej określonych. Po wstępnej fazie nauki ćwiczeń, dalsze ich wykonywanie staje się bardziej automatyczne, a nawet wręcz nieświadome. Trzeba przy tym zdawać sprawę z tego, iż Kinezjologia Edukacyjna nie zapewnia na stałe integrację ruchowo – umysłową. Aby ją podtrzymać należy ćwiczyć przez dłuższy okres czasu, do momentu ukształtowania pozytywnego wzorca zachowania. Trwa to około kilku miesięcy.