*ĆWICZENIE  POBUDZAJĄCE TWÓRCZE MYŚLENIE- wymyślanie innego zastosowania przedmiotów. Weźcie do ręki przedmiot, którego używacie na co dzień (np. szczoteczkę do zębów) i spróbujcie wymyślić dla niego jak najwięcej nowych zastosowań , niezwiązanych z jego z normalną funkcją (np. szczoteczka do zębów mogłaby być użyta do drapania się po plecach itd.). Uruchomcie wyobraźnię i bawcie się dobrze.

*ROZWIJANIE WYOBRAŹNI-PRACA Z TEKSTEM

Naucz się na pamięć fragmentu tekstu a następnie spróbuj mówić go na różne sposoby np.:

-jako sprawozdanie sportowe

-spróbuj wyznać komuś  miłość tym tekstem,

-przeproś kogoś  tym tekstem za coś, co zrobiłeś nie tak

-sam wymyśl sobie intencję, emocję z jaką chcesz powiedzieć ten tekst

*PODSTAWOWE ZASADY PRACY I  WSPÓŁPRACY NA SCENIE:

-KONCENTRACJA NA WYKONYWANYM DZIAŁANIU (NA SCENIE WIDAĆ, JEŚLI KTOŚ NIE JEST SKUPIONY , MYŚLI O CZYMŚ INNYM )

-WYCHODZĄC NA SCENĘ  MUSIMY WIEDZIEĆ O CO  CHODZI NASZEJ POSTACI , PO CO WYCHODZIMY NA SCENĘ, JAKI MAMY CEL I REALCJE Z INNYMI POSTACIAMI

-PRÓBUJEMY ZACHOWAĆ ŚWIADOMOŚĆ TEGO  KTO I CO JEST NAJWAŻNIEJSZE W DANYM MOMENCIE NA SCENIE

-SŁUCHAMY NASZYCH PARTNERÓW SCENICZNYCH

-NIE GRAMY „NA PAMIĘĆ”- TZN. ZACHOWUJEMY SIĘ TAK , JAKBYŚMY NIE WIEDZIELI CO ZA CHWILĘ SIĘ WYDARZY , REAGUJEMY NA TO CO WIDZIMY I SŁYSZYMY

-STARAMY SIĘ NIE ZASŁANIAĆ SIEBIE NAWZAJEM

-STARAMY SIĘ NIE MÓWIĆ DO TYŁU SCENY,

-WAŻNE, ABYŚMY BYLI CIĄGLE OBECNI NA SCENIE, NASZE CIAŁO NIE MOŻE BYĆ ”PRYWATNE”, CAŁKOWICIE ROZLUŹNIONE I POZABAWIONE ENERGII