Martwa natura W tym tygodniu rysunek!! Ustawiamy martwą naturę, podswietlamy i na dowolnej kartce ołówkiem, węglem lub sepią komponujemy na kartce przygotowany zestaw. Ważna jest kompozycja i Światłocień.

Wyslę jeszcze prace w drugim mailu. Dziękuję i pozdrawiam.

Dorota Świdzińska

Ciało ludzkie było przedstawiane w rzeźbach, rysunkach, malarstwie we wszystkich epokach rozwoju kultury. W renesansie studiowanie ciała ludzkiego zostało oparte na czysto naukowych podstawach – poznawaniu anatomii. W tym celu malarze i rzeźbiarze potajemnie dokonywali sekcji zwłok i w ten sposób uczyli się budowy anatomicznej, struktury kości, mięśni i tkanki tłuszczowej.

Ponieważ akt jest jednym z najważniejszych i najczęściej występujących tematów w historii sztuki, dlatego też szczególne ma znaczenie  dla naszej praktyki rysunku i malarstwa.

Jest to ogromne ważne artystyczne wyzwanie.

Na brystolu formatu 100/70 powstał rysunek przedstawiający nagą postać.

Perfekcję osiągamy poprzez długie i dogłębne studiowanie anatomii ludzkiej. Tak jak w każdej technice doświadczenie jest najlepszym sposobem na otrzymanie doskonałych rezultatów. Najpierw wykonujemy szybki szkic, zaznaczamy proporcje, wyznaczmy kierunki, sprawdzamy kompozycję, rozmieszczamy postać w całości na brystolu, rysujemy dużą postać, zajmującą całą powierzchnię. Następnie studiujemy anatomię, muskulaturę, którą będziemy przedstawiać za pomocą światłocienia.

Podstawowe proporcje twarzy dzielą ją na dwie części z oczami w połowie wysokości licząc od brody do czubka głowy. Dalej dolna połowę możemy podzielić na kolejne trzy wyznaczając wysokość ust i koniec nosa. Rysowanie twarzy zaczynamy od takiego prostego podziału. Dalej rysujemy miejsca na oczodoły (nie tylko na oczy), które pozwalają nam wyznaczyć miejsce na oczy i brwi oraz wyznaczają miejsce na cienie dodane w kolejnych fazach.

Uszy, przez swój nieregularny kształt sprawiają często dużo problemu, dlatego na początek rysujemy je zgeometryzowane, najczęściej zaczynające się na wysokości końca nosa i kończące się na wysokości oczu/brwi.

Włosy również zaznaczamy jako bryłę, dopiero w kolejnych fazach dodając cienie i fakturę.

Do pracy używalismy technik rysunkowych: ołówek, węgiel, sepia. Prace w formacie a3.

Na te części ciała zdecydowanie warto poświęcić uwagę Sprawiają one wiele trudności nawet najbardziej zaawansowanym rysownikom. Zanim zaczniemy rysować detale, rysujemy dłonie w uproszczonej wersji, zaznaczając kierunek pod jakim układa się granica między śródręczem a palcami oraz kierunki w jakich układają się zgięcia palców. Dopiero w kolejnej fazie rysujemy palce, które dla bezpieczeństwa warto za każdym razem policzyć. Podobnie postępujemy ze stopami.