Zapraszam wszystkich uczestników zajęć (grupa zaawansowana oraz początkująca), a także dzieci i młodzież z listy rezerwowej na spotkanie organizacyjne TEATRU NIEZNANEGO, które odbędzie się w MDK 7-go września 2020 r. o godz. 18.00, s. 3

Instruktor - Jolanta Rynkowska

Od 25-go maja tego roku pracujemy już stacjonarnie. Niektórzy z Was zdecydowali się na spotkania i zajęcia w placówce.

Z niektórymi – spotkam się dopiero we wrześniu, czyli w nowym roku szkolnym 2020/2021. Ci, którzy pokonali swoje obawy w związku z obecną sytuacją, spotkali się z kolegami, koleżankami i … ze mną w MDK. Wprawdzie zostało już niewiele zajęć, ale wielka chęć odreagowania nauki w domu, nauki na odległość, „wyrwała” niektórych do teatru. Super! Cieszę się, że w komplecie obu grup, po wakacjach rozpoczniemy nasze teatralne spotkania, że sytuacja zdrowotna pozwoli nam wszystkim tworzyć następne premiery, uczyć się teatru i w „niego się bawić”.

A tymczasem zapraszam wszystkich na naszą coroczną imprezę ph. „Wiosna Artystyczna MDK 2020 – online”. 3-go czerwca przypadł „Dzień Teatru”, w którym prezentują się pracownie teatralne. Film na fb oraz zdjęcia o Teatrze Nieznanym przypomną Wam Wasze spektakle, zagrane role, zobaczycie też siebie w różnych sytuacjach i emocjach.

Miłych wspomnień czar!

Instruktor – Jolanta Rynkowska

Ćwiczyliśmy teatralne KOMPOZYCJE.  Do „zabawy w teatr” potrzebne są też FIGURY. Będą to ćwiczenia budowania świadomości Waszego ciała. Do ćwiczeń potrzebni będą Wasi domownicy. Zaczynamy:

Poszukajcie swojego „wewnętrznego DZIWOLĄGA”, czyli coś, co jest ukryte w Waszym ciele, głosie, coś zaskakującego i tajemniczego. Spróbujcie go oswoić, zaakceptować i polubić. Stworzony DZIWOLĄG wyrusza w świat. Spotyka się z innym DZIWOLĄGIEM (np. rodzice, rodzeństwo, dziadkowie) i nawiązuje z nim kontakt. DZIWOLĄGI uczą się nawzajem swojej mowy. Razem próbują zbudować dom, pałac, plac zabaw. Próbują też zbudować wspólnie jednego wielkiego „stwora”. Na umówiony znak (np. nazwa koloru, imię, nazwa przedmiotu) DZIWOLĄGI zostają odczarowane, wracają do swojej naturalnej postawy.

Zamknijcie oczy, wyobraźcie sobie las – poczujcie jego zapach, wsłuchajcie się w dźwięki, „zobaczcie” kształty. Wasze ciało zamienia się w drzewo w tym lesie. Poczujcie podmuch wiatru, który Was smaga. Podmuch jest coraz silniejszy, zaczyna Was przechylać w różne strony.  Nie poddajecie się, wiatr nie może Was złamać. Zmęczone drzewo walką z wiatrem – zasypia. W nocy z drzewa wyłania się dziwadło leśne. Rankiem stwór znika.

Do tego ćwiczenia potrzeba jak najwięcej osób. Spróbujcie zbudować figurę wykorzystując swoje ciało wspólnie powyginane, poskręcane, poprzeplatane w najróżniejszy sposób. Kiedy figura będzie gotowa, czas nauczyć się chodzić (dacie radę?), a może zatańczycie szalony taniec? Proponuję bieg z przeszkodami! A na koniec wspólną jednoczesną piosenkę (dziwne?). Wspaniałe!

Witam moich wszystkich uczestników!

Bardzo się cieszę, że prawie w komplecie rozpoczniemy pracę w nowym roku szkolnym 2020/2021.  Praca on-line nie ostudziła Waszego teatralnego zapału, rozwijania pasji i zdolności. Wiem, że tęsknicie za naszymi spotkaniami i zajęciami. Mam nadzieję, że wkrótce się zobaczymy.  A tymczasem kolejne ćwiczenia.

Łamańce języka, wprawki  dykcyjne, wierszyki…. sami widzicie jak wymagająca jest scena. Ważne jest nie tylko co mówicie – słowo, ale i jak je mówicie – dykcja.  Ćwiczymy ją w przeróżnych kombinacjach i zadaniach. Macie do wyboru dwa teksty do pracy w domu. Stańcie przed lustrem i popatrzcie na siebie, na to, jak pracuje Wasza buzia, w jaki sposób się otwiera, czy pracuje symetrycznie. Pamiętajcie o pracy przepony i postawie. Teraz spróbujcie powiedzieć tekst w miejscu: maszerując, biec, podskakując  obunóż, wymachując rękami. Własne pomysły mile widziane.  Do dzieła!

1.  Siedzą szczury pod podłogą,
     drapią deski szczurzą nogą.
     Sen o serze każdy ma,
     chociaż deska skrzypi zła.

2.  Ssssyk niósł wąż na swym języku,
     ale myszki nie chcą syku.
     Skryły się w szpinaku gąszcz,
     patrząc, jak odchodzi wąż.

P. Jola

A teraz „Szczególnie skomplikowany wiersz o Saszy” usprawniający Waszą prawidłową wymowę sceniczną. Najpierw sami rozczytajcie wszystkie słowa. Spróbujmy przeczytać go razem, zaczynamy:

1. Stąpa Sasza suchą szosą,
   Z trudem stopy Saszę niosą.
   Słońce szczodrze żarem bucha,
   Podczas suszy szosa sucha.

2. Od upału strzechy trzeszczą,
   Suchą słomą wciąż szeleszczą.
   Słońce szczodrze żarem bucha,
   Podczas suszy szosa sucha.

3. Jesion liśćmi schładza cień,
   Tam na Saszę czeka sen.
   Słońce szczodrze żarem bucha,
   Podczas suszy szosa sucha.
                            (T. Rybicki)

Jestem ciekawa komu z Was udało się przeczytać wierszyk bez żadnych „wpadek” dykcyjnych, przejęzyczeń, pomyłek, powtórzeń. Przeczytajcie tekst jeszcze raz, ale po każdym wersie zróbcie pauzę na oddech. To było łatwe. Niech będzie trudniej, robimy pauzę po dwóch wersach. Też daliście radę? Najtrudniejsze zadanie: czytamy każdą zwrotkę na jednym wdechu.

A może ktoś z Was spróbuje mi sam przeczytać albo nauczy się wiersza na pamięć i zechce go powiedzieć?

P. Jola