Ćwiczyliśmy teatralne KOMPOZYCJE.  Do „zabawy w teatr” potrzebne są też FIGURY. Będą to ćwiczenia budowania świadomości Waszego ciała. Do ćwiczeń potrzebni będą Wasi domownicy. Zaczynamy:

Poszukajcie swojego „wewnętrznego DZIWOLĄGA”, czyli coś, co jest ukryte w Waszym ciele, głosie, coś zaskakującego i tajemniczego. Spróbujcie go oswoić, zaakceptować i polubić. Stworzony DZIWOLĄG wyrusza w świat. Spotyka się z innym DZIWOLĄGIEM (np. rodzice, rodzeństwo, dziadkowie) i nawiązuje z nim kontakt. DZIWOLĄGI uczą się nawzajem swojej mowy. Razem próbują zbudować dom, pałac, plac zabaw. Próbują też zbudować wspólnie jednego wielkiego „stwora”. Na umówiony znak (np. nazwa koloru, imię, nazwa przedmiotu) DZIWOLĄGI zostają odczarowane, wracają do swojej naturalnej postawy.

Zamknijcie oczy, wyobraźcie sobie las – poczujcie jego zapach, wsłuchajcie się w dźwięki, „zobaczcie” kształty. Wasze ciało zamienia się w drzewo w tym lesie. Poczujcie podmuch wiatru, który Was smaga. Podmuch jest coraz silniejszy, zaczyna Was przechylać w różne strony.  Nie poddajecie się, wiatr nie może Was złamać. Zmęczone drzewo walką z wiatrem – zasypia. W nocy z drzewa wyłania się dziwadło leśne. Rankiem stwór znika.

Do tego ćwiczenia potrzeba jak najwięcej osób. Spróbujcie zbudować figurę wykorzystując swoje ciało wspólnie powyginane, poskręcane, poprzeplatane w najróżniejszy sposób. Kiedy figura będzie gotowa, czas nauczyć się chodzić (dacie radę?), a może zatańczycie szalony taniec? Proponuję bieg z przeszkodami! A na koniec wspólną jednoczesną piosenkę (dziwne?). Wspaniałe!

Witam moich wszystkich uczestników!

Bardzo się cieszę, że prawie w komplecie rozpoczniemy pracę w nowym roku szkolnym 2020/2021.  Praca on-line nie ostudziła Waszego teatralnego zapału, rozwijania pasji i zdolności. Wiem, że tęsknicie za naszymi spotkaniami i zajęciami. Mam nadzieję, że wkrótce się zobaczymy.  A tymczasem kolejne ćwiczenia.

Łamańce języka, wprawki  dykcyjne, wierszyki…. sami widzicie jak wymagająca jest scena. Ważne jest nie tylko co mówicie – słowo, ale i jak je mówicie – dykcja.  Ćwiczymy ją w przeróżnych kombinacjach i zadaniach. Macie do wyboru dwa teksty do pracy w domu. Stańcie przed lustrem i popatrzcie na siebie, na to, jak pracuje Wasza buzia, w jaki sposób się otwiera, czy pracuje symetrycznie. Pamiętajcie o pracy przepony i postawie. Teraz spróbujcie powiedzieć tekst w miejscu: maszerując, biec, podskakując  obunóż, wymachując rękami. Własne pomysły mile widziane.  Do dzieła!

1.  Siedzą szczury pod podłogą,
     drapią deski szczurzą nogą.
     Sen o serze każdy ma,
     chociaż deska skrzypi zła.

2.  Ssssyk niósł wąż na swym języku,
     ale myszki nie chcą syku.
     Skryły się w szpinaku gąszcz,
     patrząc, jak odchodzi wąż.

P. Jola

A teraz „Szczególnie skomplikowany wiersz o Saszy” usprawniający Waszą prawidłową wymowę sceniczną. Najpierw sami rozczytajcie wszystkie słowa. Spróbujmy przeczytać go razem, zaczynamy:

1. Stąpa Sasza suchą szosą,
   Z trudem stopy Saszę niosą.
   Słońce szczodrze żarem bucha,
   Podczas suszy szosa sucha.

2. Od upału strzechy trzeszczą,
   Suchą słomą wciąż szeleszczą.
   Słońce szczodrze żarem bucha,
   Podczas suszy szosa sucha.

3. Jesion liśćmi schładza cień,
   Tam na Saszę czeka sen.
   Słońce szczodrze żarem bucha,
   Podczas suszy szosa sucha.
                            (T. Rybicki)

Jestem ciekawa komu z Was udało się przeczytać wierszyk bez żadnych „wpadek” dykcyjnych, przejęzyczeń, pomyłek, powtórzeń. Przeczytajcie tekst jeszcze raz, ale po każdym wersie zróbcie pauzę na oddech. To było łatwe. Niech będzie trudniej, robimy pauzę po dwóch wersach. Też daliście radę? Najtrudniejsze zadanie: czytamy każdą zwrotkę na jednym wdechu.

A może ktoś z Was spróbuje mi sam przeczytać albo nauczy się wiersza na pamięć i zechce go powiedzieć?

P. Jola

Kolejne domowe kompozycje teatralne.

Każdy z Was ma do dyspozycji krzesło i trochę wolnej przestrzeni wokół siebie. Zabawa polega na szybkim reagowaniu na hasło, które będzie podawał ktoś z domowników:
- krzesło jak księżyc,
- krzesło, które uczy się chodzić,
- małe krzesło,
- ogromne i ciężkie krzesło,
- dwa krzesła,
- stare krzesło,
- chore krzesło,
- krzesło jak kamień,
- nie ma krzesła.
Pamiętajcie, aby myśleć skrótem, uchwyćcie charakterystyczną cechę swojego skojarzenia. Zapamiętajcie ją.

Ćwiczenie wykonajcie w ciemności. Poszukajcie w domu duży arkusz papieru (najlepiej szarego). To będzie Wasz „papierowy partner” na scenie.  Dostajecie zadanie – temat do wykonania. Światło gaśnie. Macie kilkanaście minut na poszukiwania jak przedstawić,  zbudować  i pokazać Waszą „wspólną” prezentację. Papier - musicie okiełznać jego fakturę, kształt, ciężar, możliwości ruchu, charakterystyczne dźwięki.  Światło się zapala – teraz możecie popatrzeć na siebie i na to, co Wasza wyobraźnia stworzyła.

Każdy z Was ma za zadanie powiedzieć jedno słowo kojarzące mu się z pociągiem. A teraz spróbujcie zaprezentować dźwięki dotyczące pociągu. Czas na pokazanie skojarzeń  w formie gestów, ruchu, stop-klatek kojarzone z pociągiem. Kolejne zadanie to przekazanie np. przy pomocy ciała, ruchu i dźwięku, emocji, jakie mogą towarzyszyć pociągowi. Chodzi o emocje pojazdu, a nie pasażerów.

W tym ćwiczeniu możecie przenieść się w dowolnie wybrany moment w przyszłości i wyobrazić  sobie jak będzie wyglądało Wasze życie – określamy czas, np. za 10 lat; określamy dodatkowe okoliczności – praca, rodzina. Opowiedzcie o swoich wyobrażeniach, marzeniach i fantazjach, a może i o lękach, problemach. Spróbujcie teraz odegrać w teatralnej formie Wasze przyszłe „życie”.

Nie zapominajcie o ćwiczeniach dykcyjnych. Propozycja kolejnych łamańców języka:

1.    ga – ka,  ge – ke,  go – ko,  gu – ku,  gi – ki.

2.    gat-kat,  gat-kat,  gat-kat
        get-ket,  get-ket,  get-ket
        got-kot,  got-kot,  got-kot
        gut-kut,  gut-kut,  gut-kut
        git-kit,  git-kit,  git-kit

3.    kra-gra,  kre-gre,  kro-gro,  kru-gru,  kry-gry,  krą-grą,  krę-grę.

4.    pab-bap,   peb-bep,  pob- bop,  pub-bup,  pib-bip,   pyb-byp.

5.    ap-psa,   ep-pse,   op-pso,   up-psu,   up-psy,   yp-psy.

6.    szcza-chła   szcze-chłe,   szczo-chło,   szczu-chłu,   szczy-chły.

7.    asz-szasz,    esz-szesz,   osz-szosz,  usz-szusz,  usz-szysz.

8.    tsza – cza,  tsze-cze,   tszo-czo,   tszu-czu,  tszy-czy,  tszą-czą,  tszę-czę.

9.    sia-zia-fka,  sie-zie-fke,  sio-zio-fko,   siu-ziu-fku,   si-zi-fki,  sią-zią-fką, się-zię-fkę.

10.     cia-dzia,  cie-dzie,   cio-dzio,  ciu-dziu,  ci-dzi,   cią-dzią,   cię-dzię.