ĆWICZENIE 1

Tym razem potrzebny będzie kłębek wełny. Zaproście do ćwiczenia swoich członków rodziny, ponieważ najlepiej to zadanie wykonać w duecie lub większej liczbie osób. Usiądźcie przy stole lub na podłodze. Musicie najpierw określić uczucie, z jakim kłębek trzeba przekazać siedzącej obok lub na przeciwko siebie osobie, np. z czułością , delikatnie, prosząc. W następnym etapie przekazywania kłębka zmieniamy emocje, np. wyrażamy gniew, złość, agresję. Urozmaicimy to ćwiczenie dodając charakter kłębkowi włóczki. Raz niech będzie ciężki, a raz lekki jak piórko; raz – bardzo ruchliwy i skaczący i trzeba nad nim zapanować, uspokoić go. Kłębek może też być zwierzątkiem. Nie używamy słów, a jedynie mimiką twarzy, gestem, grą „ciałem” okazujemy emocje. Możemy dodać dźwięki.

ĆWICZENIE 2

Poszukajcie w domu przedmiotów: kartki papieru, buta, książkę, linijkę, piórnik, rękawiczkę, itp. Na hasło: „trzymaj!” musicie znaleźć własny sposób uchwycenia swojego wybranego przedmiotu, np. na dłoni, na łokciu, na plecach, na jednym palcu… i pokonać jak najdłuższą z nim drogę, np. z pokoju do pokoju, z korytarza do pokojów, z kuchni do przedpokoju. Ażeby to ćwiczenie utrudnić proponuję, abyście pokonywali swoją domową przestrzeń w podskokach, na palcach, maszerując tyłem, z jednym zamkniętym okiem, podskakując na jednej nodze. Ależ to będzie zabawa!

Były ćwiczenia buzi i języka, czas na kolejne zadania, które będą uruchamiać Wasze ciała.

ĆWICZENIE  1

Do zabawy uruchomimy Wasze ciała. Potrzebne będą wykonane przez Was różne maski (zakrywające całą twarz) lub półmaski (zakrywające tylko oczy). Mogą być wykonane z papieru, tektury, materiału, na gumce, na kijku. Mogą mieć też różne kształty:  ósemki, prostokątne, trójkątne. Ważne, abyście mogli przez nie swobodnie patrzeć. Wyobraźcie sobie postać, jaką chcielibyście być, np. staruszką, królową, sługą, niewidomym, sędzią na boisku, itp… . Pomyślcie w jaki sposób moglibyście się poruszać, jakich używać gestów i jakiej ekspresji ciała do przedstawienia swoich postaci. I co najważniejsze – nie używamy SŁÓW! Możecie wykorzystać też muzykę, która jeszcze bardziej urozmaici Wasz pokaz. Uruchamiamy swoją wyobraźnię, aby poznawać swoje ciało i własne możliwości ruchowe.

Do dzieła!

ĆWICZENIE  2

Tym razem dostaniecie do ręki niewidzialne miecze. Musicie mieć do zabawy najlepiej partnera (rodzeństwo, rodziców).  Będziecie wykonywać precyzyjnie określone ruchy na podawane kolejno hasła, np. „raz”  - pchnięcie mieczem do przodu,  „dwa” – ścięcie niskiej trawy,  „trzy” – przecięcie na pół dużej kuli,  „cztery” – obrót wokół własnej osi. Każde hasło to jeden precyzyjny ruch. Możecie zwiększyć ilość haseł, możecie wymyślać własny ruch – tu podpowie już Wasza fantazja. Natomiast zadaniem Waszego partnera jest reagowanie na ruch miecza w ustalony sposób, np. krok w tył, przysiad, podskok, odbiegnięcie i przybiegnięcie, unik w bok… . W tym ćwiczeniu chodzi o to, aby uzyskać rytmiczne wspólne działanie. A to wymaga dużej koncentracji. Dla utrudnienia zadania można zmieniać kolejność haseł.   

Instruktor teatru – Jolanta Rynkowska

Przez następny tydzień będziemy nadal pracować zdalnie. Niech Was to nie przerazi, ale zachęci do samodzielnej pracy. Będę przesyłać propozycje zadań i zabaw, abyście jeszcze bardziej motywowali się do teatralnego działania.

ĆWICZENIE 1

Dzisiaj zapraszam Was do ćwiczeń – zabawy buzi i języka - wymagających fantazji i  pełnego zaangażowania. Doskonale wiecie o tym, że scena i występy na niej wymagają bardzo dobrej dykcji; myślenia o tym, co mówimy i jak mówimy; świadomego używania swojego głosu, aby być przez widza słyszanym i rozumianym. Oczywiście mówię o ćwiczeniach naszego teatralnego warsztatu. Proponuję zabawę w trudne słowa i zdania. Przedstawione przeze mnie wierszyki musicie najpierw przeczytać lub przeczytają je Wasi rodzice,  po 2 – 3 razy. Kiedy już oswoicie się ze słowami, nawet tymi trudnymi, spróbujcie po małym fragmencie powtarzać je z pamięci. A jak już zapamiętacie cały tekst, wtedy rozpoczynamy ćwiczenia. Proszę, abyście je: zadeklamowali, zaśpiewali według ulubionej piosenki, powiedzieli szeptem, bezgłośnie, ziewając, jako kibice na stadionie, opowiadając zabawną historię lub straszną historię … . Jak widzicie pomysłów jest wiele. Niektóre z nich poznaliście na zajęciach. Myślę, że Wasza fantazja przyniesie jeszcze inne pomysły na ich wykonanie. Możecie swoje propozycje nagrać i mi je przesłać. Przekonamy się, ilu znajdzie się odważnych!

1. Na peronie w Poroninie

pchła pląsała po pianinie.

Przytupnęła, podskoczyła

i pianino przewróciła.

2. Kurkiem kranu kręci kruk,

kroplą tranu brudząc bruk,

a przy kranie,

robiąc pranie,

królik gra na fortepianie.

3. Ćmy ściskają szczawiu liść:

ślub ślimaka święćmy dziś!

Świergot szczygli lśni na wiśni,

pasikonik skrzypce czyści.

(T. Rybicki „Szelest w Pyszczku”, M. Strzałkowska „Wierszyki łamiące języki”)

Powodzenia!

ĆWICZENIE  2

    To jest ćwiczenie wymagające więcej czasu, myślenia i … sami się przekonacie. Spróbujcie ułożyć krótki tekst, których słowa będą zaczynać się na tą samą literę. Niech Was to zadanie nie przerazi, ale sprawdzi Waszą kreatywność i wyobraźnię. Przesyłam przykłady tekstów dla starszej grupy:

• „Dochodzenie detektywa Dudka dotyczyło diamentu Damy Dworu. Dokładnych dowodów dostarczył dozorca. Dodatkowo doktor Dobrudzki dostrzegł dwóch dryblasów dłubiących dziurę! Drużyna detektywa Dudka dopadła drani. Diament dano Damie Dworu. Delikatna Dama długo dziękowała detektywowi, draniom – darowała. „
• „Żabki żmudnie żeglowały. Żywność żabek – żurawina. Żonkil żółty – żab żaglówką. Żegnał żabki żuraw-żaczek, żuki, żubry, żbik, żyrafa. Żółwie – żabek żałowały.

Posłużyłam się przykładem z książki H. Tomaszewskiej, Z. Olkiewicza pt. „Sekrety słów”, żeby pokazać Wam jak zabawne mogą to być historyjki, o różnej skali trudności w wymyślaniu treści. Czekam na Wasze propozycje – chciałabym, abyśmy wszyscy je przeczytali.

Miłej pracy!

Moi drodzy uczestnicy Teatru Nieznanego! Jak widać nasz sposób realizacji zajęć cały czas ulega zmianie. W trosce o zdrowie każdego z nas, do 9-go kwietnia 2021 roku nasze zajęcia muszą się odbywać zdalnie. Przesyłam Wam propozycje ćwiczeń i etiud teatralnych, które mam nadzieję, że Was zaciekawią i zainteresują.

ZADANIE DOMOWE 1 PTAK I DRZEWO

Znajdźcie wygodne miejsce w pokoju. Należy wykonać papierowego ptaka według własnego pomysłu, np. ptak to kawałek gazety z wyciętym otworem na palec. To ważne, ponieważ należy przymocować go na wierzchu swojej dłoni. Wyobraźcie sobie, że jesteście drzewami. Zadanie polega na połączeniu ruchu ptaka z ruchem drzewa, w różnych sytuacjach, np. ptak podrywa się do lotu i powoli szybuje w powietrzu. Spokojny lot przerywa silny wiatr wprawiając drzewo w gwałtowne ruchy. Wiatr uspokaja się, drzewo nieruchomieje. Nadlatuje jastrząb, ptak próbuje znaleźć na drzewie schronienie.

ZADANIE DOMOWE 2 TAŚMA

Zaproście do zabawy rodzeństwo lub rodziców. Ustawcie się w szeregu przy wyimaginowanej taśmie (wyobrażonej przez siebie). Musicie zaproponować ciąg kilku powtarzających się czynności, np. obie ręce oparte na taśmie, lewa ręka sięga po pudełko, prawa ręka sięga po zabawkę i wkłada do pudełka, przesuwa pudełko do sąsiada. Na umówiony sygnał działanie rozpoczyna pierwsza osoba w szeregu, pozostałe osoby kolejno się włączają zgodnie z rytmem przesuwanej taśmy. Wszystkie czynności wykonujecie w tym samym rytmie przez wszystkie osoby w szeregu. Możecie zwiększyć ilość swoich czynności, aby zadanie było coraz trudniejsze. Powodzenia!

ZADANIE DOMOWE 3 PIOSENKA BEZ SŁÓW

Znacie już piosenkę „Pędzi pośpieszny pociąg…” . Spróbujcie poszczególne słowa w I-wszej zwrotce zastępować kolejno gestami, które sami wymyślicie. Śpiew będzie się przeplatał z działaniem. Ostateczna wersja naszej piosenki to same gesty. To ćwiczenie wymaga skupienia, koncentracji oraz zapamiętania, jaki gest odpowiada poszczególnym słowom i jaka jest kolejność gestów. A może dacie radę wymyślić gesty i w II – giej zwrotce? Będzie zabawa!

ZADANIE DOMOWE 4 KIJ

Zaproście do zabawy rodziców. Potrzebne są kije o różnej długości. Rozłóżcie je w różnych miejscach mieszkania (albo dowolny przedmiot). Wyobraźcie sobie, czym może stać się kij w teatralnych działaniach. Powędrujcie po mieszkaniu we własnym rytmie, w różnych kierunkach, możecie włączyć ulubioną muzykę. Jeśli przyjdzie Wam do głowy pomysł – podnoście kij i spróbujcie przedstawić z nim teatralną scenę. Zadaniem rodziców jest odgadnięcie jaka rolę spełnia kij. Zamiana ról. Rodzice muszą odegrać krótką scenkę z kijem, a Wy odgadujecie jego rolę. Instruktor teatru – Jolanta Rynkowska